تاملاتی در زیست و تداوم همه گیری کرونا

در زیر گزیده هایی از این سخنرانی را می خوانید.

✔️ کرونا به ما نشان داد که ما روی شاخه نشسته بودیم و داشتیم بن می بریدیم.
کرونا به ما نشان داد که ما برای اینکه جامعه سالم داشته باشیم باید جمعی بیاندیشیم.
سلامتی مسئله مهمی است که اینرا کرونا آشکار کرد. به چه معنی ؟ به این معنی که آن چیزی که فرهنگ جهانی بود و بخشی از فرهنگ ما هم بود که ما برای پول برای سرمایه و برای بازار همه نوع جانفشانی می کردیم اما برای سلامتی انسانها نه.

✔️ از سال 1970 تا کنون بیش از هیجده هزار ویروس جدید به وجود آمده که البته فقط تعدادی از آنها به صورت پاندمی در آمده . این ویروسها عمدتابه خاطر برهم خوردن تعادل روابط بین انسان و طبیعت به وجود آمده اند. تعادل بین شهرها با طبیعت تعادل بین حوزه سیاست حوزه اقتصاد حوزه صنعت با طبیعت. از 2003 بود که سارس آمد بعد ابولا و دیگران آمدند. به آنها توجه نکردیم چون سلامتی برایمان اهمیتی نداشت. مسئله اول برایمان تجارت بود پول بود رقابت بود مسابقه بود، مسابقه! درواقع همه می خواهیم برنده شویم همه می خواهیم موفق بشیم کسی نمی خواهد سالم باشد کسی نمی خواهد طبیعت سالم باشد.. همه می خواهند رقابت کنند و برند Brand بشوند و این، رقابت را خصومت بار کرده و این خصومت را به صورت هنجار در آورده.

✔️ تو مدارس با سیستم نمره دهی و امتیاز دهی رقابت ایجاد شده و بچه های ما به جای اینکه یاد بگیرند که چگونه همدلی کنند، همیاری کنند، فداکاری کنند، گذشت کنند، انسان باشند، سخن بگویند، فقط یاد می گیرند چه طور موفق شوند و از دیگری جلو بزنند نه اینکه دست دیگری را بگیرند. ... و نتیجه این می شود که طبیعت را خراب بکنیم و بدن ما هم که بخشی از طبیعت است تخریب بشود و در یک سرنوشت جمعی همه به سوی مرگ حرکت می کنیم.

✔️افقی که کرونا به ما داد افقی بود که به ما گفت نکنیک کافی نیست. تکنیک وعقلانیت را باید با تفکر وعواطف جمع بکنیم . ماباید برویم سراغ جامعه شناسی سراغ فلسفه سراغ علوم انسانی و سراغ تاریخ.

✔️ویروس کرونا هم مثل انقلاب صنعتی مثل انقلاب الکترونیک یک خیر و برکتهایی دارد. اگر بخواهیم آنرا درک کنیم. خیروبرکت آن همین افقی است که به ما نشان می دهد. که جهان را اندکی متوقف کرده. ما اندکی در تعطیلات بسر بردیم. این خیلی خوبست. خیلی عجله نکنیم که این تعطیلات زود تمام شود.. درست است که عده زیادی در فقر هستند ولی این فقر را هم همین سیستم سیاسی، همین سیستم اقتصادی، همین نظام بازاری و همین حکمرانی ها به وجود آورده. همین سود سالاری و همین تکنولوژی ها آنها را فقیر کرده اند.

✔️اینرا مارتین هایدگر گفته که با این روندی که به پیش می رویم در سالهای 2030 یا 40 به نابودی خواهیم رسید مگر اینکه اتفاقی بیافتد که جهان کمی به تعطیلات برود و فرصتی پیش آید که بشر افق فکری پیدا کند که در ساختارها و سیستمهایی که خودش خلق کرده بیاندیشد و متوجه شود که با کدام فرمان و به کجا دارد می رود.

✔️ما در همین 80 سال گذشته تمام منابع، تمام جنگلها، تمام زمینها و آبهای خودمان را تخریب کرده ایم. هزاران هزار سال اینها تولید شده اند ودر 80 سال آنها را تخریب کرده ایم. داریم کجا می رویم به چه دل خوش بکنیم و نسلهای بعد از ما با چه می خواهند زندگی کنند. یک جایی باید توقف کرد. یک جایی باید تامل کرد. ما باید نقادانه به علم وتکنولوژی بیاندیشیم. ما به علم نیاز داریم اما به چه علمی نیاز داریم.

✔️کرونا به ما نشان داد که علم باید مسئولیت داشته باشد علم باید افقهای اجتماعی داشته باشد علم نباید فقط منحصر شود به تکنولوژی. این بحرانی که علم را تقلیل دهیم فقط به تکنولوژی یک فاجعه است. جایی برای خلق زبان گفتگو کردن و انسانی زیستن هم باشد. علم فقط مهندس و پزشک و متخصص نیست. علم شامل جامعه شناس و فیلسوف و شاعر و ادیب هم می شود که آنها معرفت و آگاهی خلق می کنند.

✔️این چه سیستمی است که ما بالا ترین سرمایه هایمان را بر روی کسانی می گذاریم که فقط تکنیک بلدند یا در مسابقه ورزشی فقط بلدند خوب توپ بزنند. ولی به آنهایی که می دانند انسانی بودن و انسانی زیستن و آنهایی که می توانند افقی را خلق بکنند پاداشی نمی دهیم.

شما را به شنیدن این سخنرانی به طور کامل دعوت میکنیم: